Το longrun προϋπήρχε σαν ιδέα στο μυαλό αρκετό καιρό. Άρχισε να παίρνει μια πρώτη άυλη μορφή μετά από πολλά χιλιόμετρα τρεξιματο-συζητήσεων και σιγά σιγά εμφανίστηκε λίγο άχαρα πριν το καλοκαίρι του 2018, δημοσιεύοντας τα πρώτα του κείμενα.
Ξεκινάει από την αρχή, σαν αρχάριος δρομέας. Θα παλέψει να βρει τις πρώτες του ανάσες. Δε ξέρει αν θα του αρέσει ο δρόμος, οι υπεραποστάσεις, το βουνό, ο μαραθώνιος ή το δεκάρι. Θα αναρωτηθεί αν πρέπει να περπατάει τις ανηφόρες στο βουνό. Θα φύγει γρήγορα στον πρώτο αγώνα υπεραπόστασης για να το μετανιώσει όταν πλέον θα είναι αργά. Θα πέσει στον τοίχο στον τέταρτο του μαραθώνιο, γιατί αυτός είναι έμπειρος και ξέρει πια.
Δε γνωρίζει αν θα ξεχωρίσει ή όχι. Το μόνο που μπορεί με βεβαιότητα να πει, είναι πως θα εγκαταλείψει τη προσπάθεια μόνο όταν τα πράγματα γίνουν επικίνδυνα για την υγεία του. Θα προσπαθήσει να μεταφέρει τις εμπειρίες του και ότι του κεντρίζει από τα μέσα της εποχής με το δικό του τρόπο. Αν καμιά φορά λέει και κάτι παραπάνω για τον ίδιο, συγχωρέστε μας αλλά λίγο ψώνιο χρειάζεται παντού.
Όταν πήρα την απόφαση να τρέξω τον πρώτο μου μαραθώνιο σε όποιον και να το έλεγα στην καλύτερη περίπτωση γελούσε. Ήμουν αρκετά βαρύς είχα μια αποχή από το τρέξιμο περίπου 20 χρόνια. Πήγαινα κόντρα σε όλα τα προγνωστικά ακόμη και για να φτάσω στην γραμμή του τερματισμού. Με αρκετή υπομονή, απίστευτη επίμονη και πίστη στον στόχο κατάφερα να τερματίσω σε 3:23:50. Τίποτα βέβαια δεν θα είχε συμβεί αν δεν υπήρχε η καθοδήγηση της προπονήτρια μου. Κάπως έτσι άρχισα πάλι να τροφοδοτώ την μεγάλη μου αγάπη για το τρέξιμο. Ο σπόρος είχε μπει πολλά χρονιά πίσω όταν ο μεγαλύτερος αδερφός μου είχε ξεκινήσει τον στίβο, έπειτα από λίγο ο δρόμος με έβγαλε στον Γ.Σ.Ν.Λ ήταν το 1994, έτρεξα μέχρι την κατηγορία των εφήβων όπου ένας τραυματισμός και κάποιες λάθος επιλογές έφεραν προσωρινά την ρήξη γενικά με τον αθλητισμό, ως εκείνη την στιγμή είχα τρέξει τα 1000 μέτρα σε χρόνο 2:36,25 τα 2000 μέτρα σε 5:50,49 και τα 1500 μετρά σε 4:09,11. Για περίπου 20 χρόνια μετά η επαφή μου με το τρέξιμο ήταν ανύπαρκτη. Όπως λένε όμως η ιστορία επαναλαμβάνετε ο αδερφός μου ξεκινάει το προσωπικό του ταξίδι στους αγώνες μεγάλων αποστάσεων, εγώ παρακολουθώ από απόσταση ασφαλείας, αλλά 20 λεπτά είναι ικανά να ξυπνήσουν ένα πάθος που ποτέ δεν έσβησε, αυτή την στιγμή έχω τρέξει 4 μαραθώνιους με καλύτερη επίδοση 2:55:48 στην κλασσική διαδρομή, και ετοιμάζομαι για τον πέμπτο μαραθώνιο και για το πρώτο μεγάλο βήμα, που είναι μια απόσταση μεγαλύτερη από μαραθώνιο, στον Αέθλιο δρόμο. Στην προσπάθεια αυτή θα έχω συνοδοιπόρο τον Πέτρο.