Τζακι ρέμα.

Σε πιάνει η λήθη από το αυτί,
να μην ξεχνάς σου λέει,
και κλαίει.
Μέσα στο όστρακο ο άνθρωπος,
μονολογεί,
και κλαίει.
Στην όχθη οι νεράιδες,
πλεξούδες φτιάχνουν τα μαλλιά,
τα ξωτικά γελάνε.
Δακρύζει η κόψη του βουνού,
γυαλίζει το φεγγάρι,
ο ποταμός χορεύει.
Κλείνεις τα μάτια,
χανεσαι,
η μοναξιά σου κλαίει.
Στον ποταμό βαφτιζεσαι,
μες’στο βουνό γένιεσαι,
κλαίει απόψε το κορμί,
και η ψυχή γελάει.