Φαρισαίοι υποκριτές δουλοπροσκυνητες,
καυχαζουν για την σφαγή του ταύρου,
ενω μουγκρίζουν.
Ολεεε.
Τι κι’αν χτυπούν την πόρτα σου οι κάφροι,
στην κοιμωμένη του χαλεπά,
τραγούδι σιγοκρενεις.
Δεν ήρθαμε για εμάς.
Μες στη ζωοπανήγυρη την σπάθα ακονίζεις,
πόσο αγαπάς την σάρκα σου,
ντελάλη το έχεις βγάλει.
Εφτά ειναι τα αργύρια.
τα εικοσητρεια γυρεύεις.
Έχεις στα μάτια τσίνορα,
με μπάρες θε να μοιάσουν,
έχεις τον φόβο μόνιμα.
Με μιας να μην σφαλίσουν.
Στέκεσαι δίπλα στην κορφή,
κράζεις να αναθαρρήσεις.
Όσο κι’αν χτίζουν φυλακές.
Οι φύλακες τους τρέμουν.
Τα πλίθινα ποδάρια τους ο Αχερόντας θα λιώσει.
ΕΤΙΚΕΤΕΣ