Δεν θα ακούσεις ποτέ παραμύθια για πρίγκιπες πάνω σε πράσινα άλογα. Για βάτραχους που μεταμορφώνονται σε βασιλιάδες. Τα παραμύθια μας μυρίζουν σκοτάδι Πόνο. Ανείπωτο φόβο. Τον νικάμε παλεύοντας. Κυνηγώντας όσα ύπουλα μας καταδιώκουν. Καίμε θυμιάματα. Τραγουδάμε μαγικά ξόρκια. Βαφτιζόμαστε κάθε μέρα με ιδρώτα. Βάζουμε σημάδι μακριά. Περπατώντας σιωπηλά. Φιλάμε το χώμα που μας έχει θρέψει. Που θα μας ταξιδέψει. Κοιτώ την μαγική μου σφαίρα Την αγγίζω και ταξιδεύω πίσω. Αγγίζω ανοιχτές πληγές. Τις θεραπεύω. Τις κουβαλώ. Αυτές με έφεραν ως εδώ.
