Το κέρμα.

Είναι καιρός τώρα που χαϊδεύω το τριμενο ζάρι που κουβαλώ φυλαχτό,
μα διστάζω να κλέψω μια απόφαση.
Σε κοιτάζω. Με προστάζεις. Πλησιάζω. Οσο περπατάω δειλά η απόσταση ανοίγει.
Η ζωή μας κοινή, σαν μια πόρνη τυφλή που εξιλέωση ψάχνει
στο επόμενο βήμα.
Στην πνιγερή σιωπή ενα κλάμα βουβό
σε νανουρίζει απόψε.
Ενα κρύο φιλί μου χαρίζεις ζεστά για να φορώ φυλαχτό
και κρύβω το ζάρι.